Ağlatmayacaksın bir kadını | Adnan Sökmen
|Kadehimdeki şiirler
Ağlatmayacaksın bir kadını…
Ağlatmayacaksın arkadaş…
Çünkü o ağlarsa…
Penceredeki fesleğen…
Çorbadaki tuz…
Tenceredeki fasulye ağlar…
Önce…
Evin içindeki kokusu ağlar…
Sonra…
Kavanoza kurduğu turşu…
Yaptığı reçel…
Kalem gibi sardığı yaprak dolması ağlar…
Ağlatmayacaksın arkadaş…
Ağlatmayacaksın bir kadını…
Yoksa…
Ütülediği gömleklerin…
Yıkadığı çorapların…
Bağladığı kravatın ağlar…
Hatta…
Duvardaki fotoğrafı…
Dolaptaki gelinliği…
Saçındaki beyazları…
Alnındaki çizgileri…
Dudağına değdirdiği dudakları ağlar…
Ağlatmayacaksın arkadaş…
Ağlatmayacaksın bir kadını…
Vallahi…
Bastığı yerler…
Küstüğü gözler…
Okşadığı eller ağlar…
Kurt ulur…
Kuş konar…
Dağ donar…
Taş yürür…
Yani anlayacağın…
Kurtlar, kuşlar, dağlar, taşlar ağlar…
Ağlatmayacaksın arkadaş…
Ağlatmayacaksın bir kadını…
Ağlatırsan…
Sular, seller ağlar…
Yağmurlar, yeller…
Çöller, denizler ağlar…
Gece olur…
Gün ağırır…
Ay biter…
Yıl geçer…
Ve…
Geceler, gündüzler, aylar, yıllar ağlar…
Ağlatmayacaksın kardeş…
Ağlatmayacaksın bir kadını…
Eğer…
O ağlarsa…
Senin de anan ağlar…
Sonuçta…
Yine bir kadın ağlar…
Adnan Sökmen