Belki Yaşarım Ben De | Ersin KURT

Dünya dapdar bir gömlek üzerime.
Giyinemedim hiç.
Usta bir terzi çok uğraştı genişletmek için.
Annemden hatıra hüzünlerim pile yaptığından
Kilo aldım.
Olmadı.
Açın bu dikişleri şık durmadı üzerimde.

Yeniden işleyin beynimi.
Yeniden, yeniden, yeniden.
Kötü hatıraları silin belleğimden.
Acıya katlanmak çok zor.
Artık dayanamam!
Yalvarırım size bu kez kanserden ölmesin annem.

Unutturun.
Çünkü bilmek istemiyorum.
Ergenliğimden ezber ettim.
Hep soğuktur, küçüktür, hüzünlüdür
Hastane odalarındaki refakatçi sandalyeleri.
Çok iyi bilirim.
Merhamet başka bir şeydir.
Soğuk kış günlerinde hükümlülerin sevkinde
Hükümlülerden daha çok üşür gardiyanların elleri.

Açın dünyanın pervazlarını.
Kabıma sığamıyorum.
Genişlesin genişleyebildiği kadar coğrafyalar.
Çağdaş bir anayasa tutsun ellerimiz.
Özgürlüğü kazıyın hafızama.
Görmedim.
En azından bileyim nasıl bağırırmış meydanlarda insanlar.

Adalet varsa şüphesiz güzeldir yaşamak.
Tanık olmak istiyorum haklıyken güçsüzün kazandığı davaya.
Kabulünüzse sıfırlayabilirsiniz düşüncelerimi.
Benliğimi, kaybedişlerimi, geçmişimi de…
Bana da faydanız olur böylelikle.
Rahata ererim biraz.
Nihayet artık üzerime dar gelmez.
Sonunda benim için de yaşanılır olur bu dünya.