Yüreğin Ne İsterse Koy Adına | Mustafa Kemal Erdoğan

Balık nefesi saklıdır suların içinde,sadakatini sorgulama maviliğin,yıkılır kalırsın önünde,dizlerin paramparça olsa sevinir dalgalar sonra.Alnımın ortasındaki çizgiler,sana kırgınlığımdan değil,tabi ki kızgınlığımdan,bedenini çürümüş bir akşama emanet ederken öylece duracak kadar edepsiz değilim,edepsizken sen.Boylu boyunca yatıp toprağa,benden af dilemen saçma,sana iyi dualar edebilmem imkansız..Güzel bulabilirsin kendini,bana ne,aynalardaki ihtişamın günahlarını görünce ezilmiş siyah bir perde.Seni sevmiştim,işte burada en derin konu ”sevmiştim” kelimesi mezarın kadar derin bir siyahlık,haddini bilmemiş dalgaların kıyıda ölmesi gibi,yapraklarını açan çiçeklerin koparan ellere kadardır ömrü…Alevlere elveda derken,dudaklarıma sıkıştırdığım cigarayı yakıyorum,gecenin canına okuyan dumanları ciğerlerimden üflüyorum.Sana karşı beslediğim tek bir duygu var artık,bil ki dua olarak dökülmeyecek asla yüreğimden…Şeytana kirpiklerini kırpanlara hep yaptığım gibi,usulca çekiliyorum canından,ıpıssız kalınca sakın benim adımı anma,sakın el etme,göz sürersen de unutmuş olmalısın ki,senin kirpiklerin değil sadece kırık,dökük olan…

Mustafa Kemal Erdoğan