Yüzümüz kelebekler konmuş ömrümüz | Yaşar Üstün

Ah uzak dediğimiz DENİZ
damarlarımızda
dolaşan kan pompaları
yakın dediğimiz deniz
kirlerimizi kovalayan
martı çığlıkları
sırlarımız
“daraağacında üç fidanla “
Nasrettin Hocasız
maya tuttu
“gül ile deniz arasındaki yara
birliği “
yeşil parka birlikleri
omuzları dökük
her an tabur hizasında
masumluk
cebelleşiyor hayatla dokunulmamış sevgili elleri
metroda kitap okuyan
es geçilmiş genç kız gözleri
bulanık suları
çamasır tozuyla yıkayan
elleri umut
ovan
anne kucaklamaları
ne öğrendik dediysek
“white rabbıt” tan
bu yana belimize sardığımız kuşakla
geçmişe gömdük
ispanyol paça pantolanlar
dans ettiğimiz twist
“yankee gome home”lar
yakamozlarda devrim kaldı
hayatımız
düş/(ün)/mesini öğrendiğimizden
bu yana yaprak inceliği
ağzımız da
tükürüğümüz
kobra zehiri
uykuya yatmalarımız ölme
dilenme uykusu
zorluklar
zordan öte
daha zor
gökkuşağımız yağmur değil
ihanet
ruh aldatmaları
sonrası
akıl boyamaları
utanç duvarı
sehpalar
tekme attığımız güruh yığılmaları
cellatlar
her gün boynumuzda asılı saati ç/alan ip
…
yüzümüz
kelebekler konmuş ömrümüz
DENİZLER gibi…
el değmemiş bereketlere saçtığımız
buğday tanelerimiz…
…