Yara’lı Ev | Aziz Kemal Hızıroğlu

yolunu bende bitirmiş
yorgun kiremitli son göçerdir evim
rüzgarı alana dek hiç soru sormaz
bir tek rüzgar… okşayışından tanıdığı
başka evlerin sancısını merak eder, başka yolları
‘yara’sına bakıp bir sigara içimlik

kar dağları tuttuğunda
bahçesine konuk olur tilkiler, kurtlar
konuşulan, yolcu bir taşın masalıdır hep
ah, o unutulan

düş sağanağında korur yalnızlığımı
kimsesiz evim… gecelerden geçer
kapı sesine pencere tıkırtısına
bir sevgilim olmasına hasret bir de

biliyorum
ne ona arkadaş bulabildim ne kendime
örümcekle mekan uyumu ustası
habis bir ‘yara’yım ben, kovulmazsam
çürütene dek kalacağım içinde

(Şubat 1976, Alucra-Giresun)

Aziz Kemal Hızıroğlu

—–