Yalnızlık Nöbetleri | Yılmaz Pirinççi

Geceye asılmış bir türkünün hüznüne benziyor

Geç gelmiş bir sabaha düşen gün aydınlığı.

Esirgenmiş bir selamın burukluğu düşüyor boğazına

Eksiğim…

Eksikliğim…

Hiç tamama ermeyenim.

Diyemiyorsun…

Peronlar dolusu yalnızlık.

Bavullarda mülteci hasret kokusu.

İmla dışı bir işaret gibi

Hiç bir yere uymuyorsun.

Aykırı bir eksiklik varlığın.

Hiç bir surette gülmüyorsun.

Bir tek sana yazılmış bir kıyametin izini sürer gibi adımların

Can kesiği bir sızı bilmediğin her yerinde,

Yalnızlık nöbetlerinde,

Lanet bir yoksunluk,

Beyninde yuva yapmış karıncaların ölüm telaşı.

Hınca hınç mezarlıklar

Bir tek sen ölmüyorsun.

Geç kalınmış bütün sabahlara günaydın…

Yılmaz Pirinççi

…