Yalnızlığın Öyküsü | Gülüm Çamlısoy

Düşleri terli gecenin adeta sensizliğin hıfzı sahası sözcüklerse mentollü ve yatıya kalan hüzün nameleri…

Boykot ediyorum yalnızlığı

Maviden tini yüreğin

Şakıyan iklimde saklı seyrüseferi sözcüklerin

Baş koyduğum umut ve hulasası düşlerin

Kerevite çıktı aşk

Kelaynak kuşlarına öykündüğüm ömrün güzergâhı

Aşkla eşleşen bir inilti

Geceye sığınan perçemi yüreğin

Pervasız sevdiğim kadar pejmürde bir iklimin sefasını

Sürmek bana mı kaldı?

Huda’nın eşlik ettiği gün ve gece…

Balyoz yemişçesine

Sızım sızım sızlayan

Sırra kadem bastı sonsuzluk

Bense başladığım yerden tutuklu bir rüzgâr gibi

İçime çektiğim acı ve gözyaşı

Renklerden en asili siyah

Beynamaz geceyi delen gözleri aşkın

Tünediğim dal

Türediğim anbean

Tümden gelen bir coşku

Yeter ki razı gelsin Tanrı.

Ah, meşkin karekökü hüzün

Ah, kopup geldiğim dünün

Gökte saklı aşk ve mucize

Serpilen sözcüklerden ördüğüm saçı gizemin:

Gönül hoyrat

Aşk kesat

Hazansa muadili göğün

Bazen yağan rahmeti

Vasat bildiğim sessizlikle

Eşleştirdim eşleştireli

İmbat gecelerinden sökün eden her zerre

Kavuşup kavuşacağım ne mi kaldı geride,

Dercesine serildiğim

Aşka sarıldığım

Sökün eden nidalardan

Örülesi bir hayat benimki.

Nazenin mizacımla ilintili

Kâh doğan kâh batan güneşi

Yutup da bir şiirde

Ringe çıktığım yalnızlığın öyküsü

Yeter ki kabul göreyim katında

Mevsimler simli

İçimdeki duygular sihirli

Coşkuma ket vuran yoksunluk

Kendimle yüzleşmenin meali

Yazarak çıkardığım tadı hayatın

Yazması ölü olan mevsimden mevsime

Seken gözyaşı olsa olsa

Yüreğin esvabı bilinmedik ne varsa

Kuru kuruya gitmiyor işte hüzün

Gönlün hoyrat sekmesinde açılıveren kapının rahmeti

Yağarken üstüme

Gözümden düştü düşeli aşkın yazmaya doyamadığım fermanı

Meğerse tek şifreymiş saklı içimde

Miadı dolan neyse

Miski amber bellediğim şiirin dizelerinde

Elbet ben de açacağım bir gün

Katık bildiğim hüzne meyletmediğim gecenin sabahı

Dokunmaksa içimde saklı o mahzun yüze…