Uzaklardan bir gemi  | Yılmaz Pirinççi

Uzak bir şehre gitsek bir gün seninle

Aynı anda insek farklı otobüslerden…

Sarılsak şöyle yarı korkulu

Saçlarını koklasam yinede…

Boynuna değse dudaklarım.

Bakışıp gülsek birbirimize

Sonra elele tutuşup yürüsek

Kimse tanımasa bizi

Biz kimseyi tanımasak…

Gün boyu gezinsek seninle

Oturup uzun uzun sohbetler etsek

Sen hep gülsen

Ben hep erisem gözlerinde…

Uzak bir şehre gitsek bir gün seninle

Altını üstüne getirsek her yerin

Tabanları şişse ayaklarımızın yürümekten

Hiç akşam olmasa.

Deniz kenarı otursak bir süre.

Tuzlu iyot kokusuna karışsa nefesinin kokusu…

Üşüsen yaslansan şöyle iyice

Bir yerlerde havai fişekler patlasa

Yıldız yağmuru gibi ışıklar düşse denize

Uzaklardan bir gemi çığlık çığlığa öttürse düdüğünü…

Uzak bir şehre gitsek bir gün seninle…

Uzakta kalsa bizden başka her şey

Takvimler yazmasa o günü

O gün hiç bilinmese,

Uzak bir şehre gitsek bir gün seninle…

Bir daha hiç dönmesek geri…