Uyumsuz ve Sokak Kedisi | Aziz Kemal Hızıroğlu

Koş deseler duruyorum

dur komutunda ayaklarım kaçıyor

ardımdan uyumsuz diyenler

konuştukça kendini yineliyor

akşamdan sabaha günaydın besliyorum

başka bir mülk arıyorlar

nerede kendilerini yüceltsem

zirvede boyun eğdiriyorlar

göğü kapalı bir hüzünden geçiyorum

yana yakıla üç beş dize

birkaç şiir okuyorum dilim kürk

varsıllığımı kıskanıyorlar

ne iş yaptığımı soruyor komşular

tuza koku veririm diyorum inanmıyorlar

düşlerine meneviş diziyorum allak bullak

ölüm çalıyorum camlarından anlamıyorlar

yazdıklarımı çoğaltıp dağıtıyorum

kısa metrajlı ilgi kalıyor eşiklerde

ciğer sirkatinden suçlu kediye varıyorum

suçunu bekletip dinliyor ben okuyorum

sonra yer değiştiriyoruz

o kendini kanatarak şiir oluyor..

Aziz Kemal Hızıroğlu

(*) Şiirli Çıkın dergisi, Mayıs 2002

(İnsan Neresi, Parşömen Yay. Mart 2009)