Üşüyor Krizantem Vazoda | Selahattin Yetgin

Islanmış pusulalarla geçiyorum köpüklü denizleri

Sıkışmış gövdemin katmanında üzünçlü anlar

Mavi kendine sancı, karanlık gölgeyle dansta

Saçlarımda gün çizikleri, ellerimde deniz

Soluğumun küpeştesinde mor yangınlar

Martılar konar birazdan iyotlu gözlerime

Kaçak mihmanlar sığınır devrik düşlerime

Üşür krizantem çiçekleri kırık vazolarda

Suskularımın lodosu çarpar yüzüme

Tutuşur tenimdeki asi dokunuşların

Tırmanırım ıslak duvarımın tülbendine

Aşk karası gözlerine sığınmaya kaç var!

Hangi havayı içine çeker korsanlar!

Ruhum ellerinde küflenmiş bir zincir

Şaraplar döker bir kadın yanık tenime

Düşlerin arlı sularından boş çıkar ağlar

Ve aşk yüreğimin kamarasında sabahlar

Sokul göğsümün sarmaşıklı saçağına

Asi bir mermi gibi sekiver kucağımda

Mutluluğun resmini çizemediler yıllarca

İhanet artıkları gözlerimin tarlasında

Gövdemin musallasında öpüş yanıkları

Ruhumu sorguluyor yaşamadığım düşler

Tutkular kendi yağmurunda ıslanmış

Kehanet filmleri oynuyor sinemalarda

Bir resimde öpüş oluyor aşkın titrek elleri

Yorgun denizin dalgasında haylaz üzünç

Çürümüş dudaklarda hazin tebessüm

Kaldırım taşlarına döküyorum sesimi

Yaralı bir kuşun gagasında cılız dallar

Hicranın odasında hükümsüz ağlayışlar

Hangi kurşundan seker beklediğin son

Özlenen gelmez diyor kifayetsiz şarkılar

Söyle yar, söyle ne zaman biter bu korkular

Bilesin ki, asırlardır mutlu bitmez masallar

Ah yar! Islat suskularla uçuklanan dudağımı

Bu hazan vaktinde gelişine kaç mevsim var!

Selahattin Yetgin

…