Üşür Yüreğim / Gülsüm Coşkun

Vakte sığmazsam, dökülür fidelerim
Gün toplarım avuçlarıma
Kaç bayram geçer sensiz
Kaç güz, kaç bahar…
Solar karanfillerim
Yeşermezim
Ağır adımlar takılır ayaklarıma
Sürüklenir duygularım
Beyaz evin kırık penceresinde
Gök mavisini izlerim, izdüşlerimde
Yıkılır hasretten düş kırıklarım
Uzak bir köy evinin, toprak kokan beyaz kirecinde kalır aklım
Annemin kokusunu duyumsarım
Babamın efsunlu sesini…
Umut, kayıp toprağa düşer gözlerimden
Özlemle yoğrulurum
Boşluğa düşerim ansızın
Amansız yokluklar gibi geçer gözlerimde suretin
Bakmaya doyamadığım yemyeşildir şimdi bağlar
Yemişe durmuştur bahçeler
Ağaçlar yeşildedir
Pınarlar, bıkmamıştır akan suyundan
Yorgun ve telaşsız…
Öyle her baharda, öbek öbek kümelenir duygularım
Eski konakların paslı demir pencerelerinden ötüşürken göçmen kuşlar
Bir kekik kokusudur yayılır içime
Bir keven kokusu yarı yanık,
Buram buram duyumsarım
Her rüzgar esişinde selviler nasılda mırıldanır aşk melodilerini
Tarlalarda ırgat şarkıları söylenirken,
Söyleşirken kuytu köşelerde sevgililer,
Irgat elleri nasır, elleri emek…
Kaç ürünün bereketidir kim bilir?
Kaç umut taşır yürekler
Gelinlik kızların elleri geceden güne uyanırken kınalanır
Yanar ateşi geceden savrulan şafaklara
Patikasına düşer gözlerinin ağusu…
Bir sevda tadındadır bahar..
Harman harman çoğalırım
Emekçi ellerinde sevdalıların
Köyümün serin sabahlarında,
Seher vakitlerinde oralara savrur düşlerim…
Sarı buğday, başak tanelerinde,
Annemin ellerinde yoğrulurum.
Sevginin tadı kalır damaklarımda.
Bir busenin tadı gibi sonsuz ve yaşamsal…
Çocukluğum koşar yarınlarımda.
Sessiz adımlarla uzaklaşırken, dünler bizi anlatır yarınlara
Geceleri yıldız yıldız kayarım.
Bayram salıncağında şarkı söylerken çocuklar
Birden tutuşur zaman
Yanar umut, yanar emek, yanar kalp…
Ellerim yanar tutuşur aşktan
Hadi gel yeniden kucakla beni, yeniden sev annem
Köyümün kokusunu, geceden savrulan pekmez köpükerinden,
Bakır tencerelerin yansımasından bilirim
Söylerken deyişlerini dönen semahın
Düşündükçe, hüzün akar buğulu gözlerime
Alışılmıyorum yokluklarına annem.
An-be an eksiliyor gün
Eksiliyor güneşi ömrümün
Hep yenik düşüyorum hayalinize
Hiç bir şey eskiyi yaşatamıyor
Hiç bir düş azaltmıyor acıyı
Ama bilirim ki emek ve ekmek kokan ellerin cenneti muştular
Bilirim, cennetin en güzel köşesi senindir annem.

Formun Üstü

Gülsüm Çoşkun