Unutamadığım | Erdal Çakıcıoğlu | Nebih Nafile

Antakya’dan Dünyaya Açılan Pencere…

ŞİİR KÖŞESİ | Nebih Nafile

Yüreğin çarpıyorsa hâlâ

Gözlerinin pınarları akıyorsa

Sevinçte, hüzünde ya da

Akıyorsa kanın tüm hızıyla

Yaşam da senin için akmakta

Senin için ey güzel insan…

Antakya’dan, dünyanın bütün insanlarına açılan bir pencere araladım. Öyle bir pencere ki; paylaşacağımız şiirlerimizde aşkı, umudu, yaşama sevincimizi dile getireceğiz. Dünya, ancak iyilikle kurtulur. O halde şiirlerimizle güzelleştireceğiz… Her hafta bir değerimizin şiirini sizler için seçiyorum. “Senin İçin” şiirimin bir bölümü ile pencereyi araladım. Bu haftaki konuk; Öğretmenlik mesleğini başarıyla emeklilikle taçlandırmış, yaşamına sığdırdığı başta ailesi ve dostlarının yanı sıra özellikle çocuk edebiyatı alanında Türk edebiyatına 300 kitaptan fazla kazandırmış, İstanbul’da yaşayan yazar Erdal Çakıcıoğlu ağabeyimin “Unutamadığım” adlı şiiri ile penceremizi sonuna kadar açık bırakıyorum. Şiir tadında bir ömrünüz olsun…

Unutamadığım | Erdal Çakıcıoğlu

-Tüm unutulmayanlara, öğretmenlere-

Sen

Can yoldaşım,

Arkadaşım,

Dert ortağım.

Sen, unutamadığım…

İlk anımsadığım,

Edirne’den ya da Ardahan’dan geldiğin

Ve daha ilk andan sevgini verdiğin gündü…

Tenin solgun,

Kırlaşmıştı saçların…

Sonra o bakışların,

O bakışların

Mahzun ve parlak

Dolaşırdı üzerimizde ışıldayarak…

Ve sonra bakarken albümdeki resmine

Sanki kan damladı yüreğime…

Ah anam, babam,

Kardeşim, can kardeşim,

Sevgili öğretmenim…

Hani bir gün durakta,

O kara soğukta

Morarmış parmaklarının arasında

Sattığın otobüs biletlerini saklamıştın da,

Utanıvermiştin.

Gözlerini yere eğmiş,

Hiçbir şey dememiştin.

Ah hocam!

O akşam,

Hastalandığını

Sonra da öldüğünü duydum

Bir arkadaşımdan…

Sana

Hak ettiğin değeri veremedik,

Bilemedik

Öğretmensiz eğitimin olamayacağını…

Bilemedik,

Sağlığında

Anımsanmayan öğretmenin,

Öldükten sonra unutulmayacağını…

Sen, hocam!

Anam,

Babam,

Dert ortağımdın…

Sen, unutamadığımdın!

Erdal Çakıcıoğlu

24 KASIM 2000