“Modern acılar çağındayız tüfek ve Erzincan’la işimiz yok / herkes kalbindeki sivilceyi deprem sanıyor.”
İki ayna arasında sıkışan zaman
gençliğimi çağırıyor durmadan
erkenci gökyüzü çığlığını bir kuşun
hiç bir mevsimin yüzsüzlüğü diğerinden ayrılmıyor
gece nöbetlerine kalkmıyor kimsenin sevdası
kimin elinde sahici bir kartal kanadı
ve kırık testiler çağına el sallıyoruz acınası bir şefkatle
modern acılar çağındayız tüfek ve Erzincan’la işimiz yok
herkes kalbindeki sivilceyi deprem sanıyor
Ey cânım Turgut, ey gözlerimin ölümü
benim sol işaret parmağım hızla aşk kaybediyor