Soytarı Yaşam Soylularıyız | Selahattin Yetgin

Ansız sonbaharların sönük, solgun yüzüyüz

En fukara ressamlarıyız hayatın

Kırık utkularla ölgün geçer biten gün

Fısıltıyı andırırken dün, üşürüz

Milyonların içinde bir bakla gibi doyumsuzuz

Mamut yalnızlığımızın yitik mağaralarında

Uçsuz bucaksız çölümüzde övgü arayarak

İç çekişlerimizin korkak şafaklarını tarayarak

Sırları dökülmüş aynanın karşısında soyunur

Tuzsuz lokmalarla şiirler yazarız hayata

Toprak damlı evlerde öğünümüz

-gurbet havası işte-

Yaşamın yeşil ormanlarında murad biçeriz

Yakar şarkılar buruk yüreğimizi

Penceremize yansır gece

Masallar kulağımızda…

Nerelerde o çocukluğumuz?

Kanlı bir sözdür elveda…

Güzde hırçın çağlar deniz

Esrik ikindiler sefamız

Yontumuz kaybolan yitmiş bir krallık

Vurduğumuz yerden ses dinleyen ruhsatsız avcılarız

Hiçbir söz övgüsüz dönmez özüne

Uçarken yaşam avuçlarımızdan

Kendi çığlığımızı asla duymayız

Harlı göğsümüzde kaybolur vefa

Soytarı bir yaşamın soylularıyız…

Selahattin Yetgin