Siz ne çok sevdiniz | Yılmaz Pirinççi

Ne yıldızlar düştü gökyüzünden siz ağlarken.

Ne baharlar soldu kanadığında düşleriniz.

Ne kıyametler koptu bir tek size.

Hem sizden başka kim sevdi ki.

Bir tek sizin acınızdı içinizdeki küçük kız çocuğunu ağlatan

Bir tek sizin içindi bir şeyleri imkansız kılan bekleyişler.

Yer gök sizin için yaratılmış ya

Bir tek sizlersiniz anlaşılmayı bekleyen.

Sahi siz ne çok sevdiniz öyle

Öyle çok sevdiniz ki

Yüreğinizi koyacak yer bulamadınız.

Öyle çok sevdiniz ki sizden başkası anlamaz oldu yürek dilinden

Herkes kötü yolların kitabını yazdı

Siz kar beyazı dururken

Herkes kirlendi

Herkes boğazına kadar battı günahların en onulmazına

Siz ne çok sevdiniz ama

Elinizi tutacak bir yürek ararken

Unuttunuz el ele tutuşmayı

Gözlerinize baksınlar diye beklerken

Siz bakmayı unuttunuz

Kopardığınız sayfaların da bir gün biteceğini hiç düşünmeden

Ne güzel temize çektiniz hayatınızı bir anda.

Sonra herkes kendi ateşini taşıdı kendi cehennemine

Ben demek en büyük bencilliktir.

Hiç düşünmediniz

Siz, ne sevdiniz ama

Yılmaz Pirinççi