Sevdaya düşmüş yürekler | Yılmaz Pirinççi

Acılar yapışır bir zaman.

Sonra yavaş yavaş yeniler kendini yediveren bir gül gibi.

Bir gül, usulca dökerken yapraklarını bir tomurcuk gülümser yeniden.

Yani Anka kuşu uçmuyor olsaydı eğer,

Sevdaya düşmüş bir yürek olurdu.

Toprağa kök salsa yediveren…

Suya karışacak olsa Fırat ile Dicle ye verirdi canını

Bir zaman ol deselerdi,

Bir eliyle geceye sarılır,  gündüzü tutardı bir eliyle

Ne kadar gözü kara olabilir mi diye sorsan?

Papatyayım derdi sana

Kokusunu vermek için boynunu aşka uzatan.

Ve hep sevdasından şüphe edenlerin parmaklarında yaprak yaprak vurulan

Hadi bir saksıya gir desen

Sardunya olayım derdi.

Sen beni unutsan da ben seni unutamam.

Beklerim der gibi.

Günlerce susuz kalır.

Yinede bir intihara vermezdi bedenini

Bir söze düş desen.

Yâda gömeyim desen seni.

Aşk derdi.

Herkesin bildiğini sandığı…

Ama hiç kimsenin bilmediği aşk…

Koy şimdi elini sol göğsünün altına

Dünyanın en büyük mucizesi karşında…

Aynaya bak…