Seni Beklerken Üşüyordu Vakit | Selahattin Yetgin

Soyunup özlemine bir şiir attım yüreğimin ocağına, dal çıtırdadı

Sana demlendim gecenin en üryanında, seninle geceyi sevdim

Yetim günleri emziriyordu analar, uykusuz gözlerinde endişe

Bütün kentler ölü bir bedendi yokluğunda, mevsimler hep kıştı

Şakaklarımda onlarca aktı yokluğun, yokluğun ki kor bir ölüm

Aradığım en anlamlı tümceydin kitaplarda, adın nurlu bir düğüm

Arkası gelmeyen kavuşmalardı özlemimiz, sen orada, ben sürgün

Yüzümün gurbetinde yaşlı adamdı vakit, aşk göğsümdeki yangın

Bütün hayallerin dizlerinin dibinde uyuyan bir çocuk olsa kimliğim

Bütün kavgalardan mağlup ayrılmış adam gibi bileylensem kazanmaya

Sövsem, saysam olan biten her şeye, yumsam gözümü tüm kötülüklere

Üç oğlak, beş keçiden ibaret olsa yeryüzü, ben aşka sarılsam kıyametçe

Yaradır kabımdan ötelere taşan be hey! dil altımda küflü bir saat şimdi hayat

Ağıtlar yakar birileri yanı başımda, birilerine saraydır bütün cehennemler

Ağlamaklı bir resim çizsem sana, kurusa gözlerimdeki bütün nehirler

Bir seni anlatsa şiirlerim, sussam yaşamın sıradan kaypaklığına inat

İnsan olmak eksik bir tümce gönlümün sultanı, sabırdan ekmek olmuyor

Karanlığın sureti hep kötülük, içremde tıknaz bir tohum, boy vermiyor

Sancılı bulutlar topluyor hayata yekinmişliğim, denizler üstüme geliyor

Kırk haramilerin yurdu olmuş bu dünya, ne yapsak iki kere iki dört etmiyor

Selahattin Yetgin

…