Sen ve Ben | Canan Alican Tekpınar
Dalgaların ayırdığı iki adacığız
sen ve ben.
Yakın ama uzak, komşu ama
bağımsız birbirinden.
Çok farklı havamız, sen poyraza açık,
bende imbat eser sabah erken.
Benim her şafağım ayrı renk,
senin gün batımların muhteşem.
Tepelerin var yüksek, yüksek,
zirvelerinde adanın asırlık çamları.
Kıyılarımda denizi yalar palmiyeler,
suya değer salkım söğütlerimin dalları.
Dik kayalıklarında senin, ahtapotlar,
kabuklu yengeçler gezer.
Benim ılık, sığ sularımda lapinler,
pullu mercanlar yüzer.
Senin çakıllı, berrak denizinde
kırmızı deniz yıldızları,
Benim ince kumsallarımda
kokulu kum zambakları.
Akşamları gelgit benden uzaklaşır,
senin sarp kıyılarına ulaşır.
Benden sana tuzlu, beyaz zambaklar,
senden bana mercan yıldızlar taşır.
Benzemiyoruz birbirimize,
benzemek zorunda değiliz.
Sen başkasın, ben bambaşka,
kendi denizlerimizle çevriliyiz.
Kendi rüzgarlarımız eser başımızda,
özgürüz, biraz da deliyiz.
Ama anlarız birbirimizi,
ayrı olsak da, beraberiz.