Şehirler Dolusu Yalnızlık | Yılmaz Pirinççi

Şehirler dolusu yalnızlık taşıyorum bir kent’ten bir kente giderken

Karşılaştığım yüzlerde seni görmek ihtimali kaç milyarda bir

Kaç milyon olasılığın aynı acıya denk düşmesidir yağmurlu bir ikindi vakti gözlerinle buluşmak bir vitrin önünde

Belki aynı gömlek içersinde sen kendini ben seni düşünürken omuzlarımızın birbirine selama durması hangi büyülü yıldızın sihirinde gizli.

Oysa biliyorum.

Belki yıllar oldu o şehrin dışına hiç çıkmadın

Hiç bir uçak biletine

Hiç bir otobüs kaydına düşmedi adın

Hatta belki o sakin koya bile bir kez olsun adım atmadın

…

O incir ağacı.

Tepemizde durmadan çığlıklar atan o tembel martı unutmuştur, çoktan bizi…

…

Bir gün.

Yani her zamanki günlerden bir gündü işte.

Birden topladın sana ait ne varsa

Elbiselerin

Ayakkabıların

Parfümün

Zaten arta kalanları da ben getirmiştim sana

Bir tek sesin kalmıştı duvarlarda

Bir de kokun

Silemediğim

Sahi ne kadar sevmiştin sen beni

…