Sancılı Bekleyiş | Yılmaz Pirinççi

Kimseler ölmez demiştin hiç kimseyle.

Sadece ölene kopar demiştin kıyamet

Peki bu çizgiler ne böyle

Kalem kalem yüzüme çizilen

Aynaya her baktığımda daha çok kırmızı

Bu santim santim çürüme neyin nesi

Söyler misin?

Sen çekip giderken sessiz sedasız

Ne olurum hiç düşündün mü?

İnce ince kanıyor içimde yaşanmamış ne varsa

Sesinden kanatlanan kuşlar hiç göç etmedi ki

Hiç terketmedi ruhun

Ellerinin değdiği sardunyalarda kokun

Ve hala kulaklarımda adamım diyen sesin.

Hiç bir şey demeden susarken birden

Ben nasıl konuşurum

Hiç düşündün mü?

Coğrafyalar, iklimler değişti

Takvimlerde yapraklar

Hepsi benim dışımda

Ben hep aynı yolculuklarda vurdum yüreğimin o en amansız en zamansız başkaldırılarını

Unutmakla ilgili ne varsa yasaklar listesine aldım

Bir gülümseme iliştirdim dudağımın kenarına

Sen hep aynı yerden öperdin diye.

Ben nasıl unuturum

Hiç düşündün mü?

Harf harf yüzünü çiziyorum satırlara

Yüreğim her gece bir başka sokağın köşesinde vuruluyor yeniden

Okuyanlar şiir sanıyor yazdıklarımı.

Kim toplayabilir ki gözlerini yıldızlardan

Gök kuşağına karışmış ruhunu benden başka kim duyabilir ki

Sancılı bir bekleyiş şimdi her yeni güne uyanmak

Kavuşmak ölüm iken,

Ve sensiz zehir zıkkım bir sigaranın öksürük nöbetleri iken yaşamak…

Sensiz nasıl?

Sensiz nasıl yaşarım hiç düşündün mü?

Yılmaz Pirinççi

..