Sahi Neydi Hayat | Yılmaz Pirinççi

Başrolünde hep başkalarının olduğu bir film

Hep başkalarına göre yaşamak zorunda olduğumuz bir gösteri

Adımızın geçmediği ama hep bizim ömrümüzden alan bir hikaye mi?

Bu nasıl iş böyle…

Bu nasıl sevmek…

Hangi nalıncı keseri bu elinizdeki…

Bir kıymık ta mı düşmez bizim payımıza

Bir dudak bükümü hakkımız da mı olmaz bir dargınlığa.

Yok, be usta…

Kimse sevmedi bizi.

İnan kimse sevmedi.

Gelen yarasını sürdü yüreğimize

Giden kendini iyileştirip gitti.

Ne geldikleri vakit umurunda olduk kimselerin

Ne de gittikleri zaman dönüp arkalarına baktılar.

Bir söz durağı olduk.

Yürekler arası seyahatlerde bir mola yeri.

Yol kenarı eski bir çeşme gibi

Her kesin elini yüzünü yıkayıp, çöplerini bıraktığı bir yunak olduk.

Gelenin bizde kalmak gibi bir derdi olmadı hiç bir zaman.

Hiç kimsenin hüzün kokan saçlarımıza değmedi elleri.

Yok usta. Yok.

Bizi kimse sevmedi.

Ne çok aldandık be usta sahte baharlara.

Ne çok kırdık dallarımızı bir yalancı güneş uğruna.

Mevsimleri bile bile

Kanayacağımızı bile bile

Ne çok döktük içimizi.

Kendime acıyorsam ne olayım.

Bugün olsa.

Yine, yeniden severdim ilk günkü gibi.

Ama üzülüyor yinede insan.

Üzülüyor be usta.

Yaprak yaprak açmak varken sevdaya

İçten içe çürüdüğüne üzülüyor insan.

Ne diyelim?

Açık olsun yolu her yolcunun.

Ayağına taş değmesin

………

Yılmaz Pirinççi