Saçların ahh! | Yılmaz Pirinççi

Bir sigaranın üzerine düşmüştü dudaklarının izi.

Ve ben o sigaranın dumanında seni içmiştim.

Rüzgârda titreyen bir gül dalıydı parmakların

Güneş usulca öpüyordu yanaklarına düşmüş kan kızılı çocukça mahcubiyetini

Bakışların durmadan kaçırıyordu seni benden

Sen o kısa zaman aralıklarında yeniden geliyordun

Saçların ahhh.

Nasıl kopardın öyle boynumu

Nasıl kıydın o şiirlere

Kurşun vursan işlemezdi yüreğime

Diri diri gömsen çıkmazdı sesim

Sahi sen nasıl kıydın

Bir sigaranın üzerine düşmüştü dudaklarının izi.

Ben bir ömür taşımaya razıydım bu hasreti.

Bir ömür yasaklı kalsaydın bana

Bir ömür isteseydin bir gülüşüne

Ben bir ömür beklerdim seni

Saçların ahh.

Gecenin karasına düşen gümüş ışıkları ömrümün…

Ruhumun en derin fırtınaları.

En uzak sürgünlerim.

En güzel ölmelerim

Sahi sen nasıl kıydın

Bir sigaranın üzerine düşmüştü dudaklarının izi

Bir de nefesin değmişti ateşine

Ve ben o ateşin her nefesinde güle oynaya yanmıştım

Saçların ahh.

Yüreğimin gölgesi

Bu dünyada benden sana kalacak tek ah’ım

Sen nasıl kıydın?

Yılmaz Pirinççi