Ömrümün Terası | Mehmet Şirin Aydemir

Kayıyorum ellerinden zamanın

Ahir ömrümün terasında

Yavan bir akşam sessizliği,

Ulu orta yüzüme haykırıyor

Acizliğimi aynalar

Ne de çok rağbet ediyor

Bu sıralar

Yaban ellere göçebe kuşlar,

Mahzunlaşıyorum

Masumlaşıyorum

Gidenlerin ardından

Bakakaldıkça

Kanıyorum dem dem

Vurdukça maziden dem

Sanki başımda bir kımız esrikliği

Pervane ediyor ekseninde Dünya’nın

Ağzını açmıyor bıçaklar

Yarı silik resimdeki haylaz çocuğun,

Oysa güneş aynı güneş, gün aynı gün

Tanrım bir ben miyim zamana yenilen

Geçiyor katarı yorgun gezegenin

Var gücüyle boşalıyor

Saatin zembereğinde zaman,

Bir tökezletebilsem akrebi

Yelkovan kuşları bayram edecek ömrümün.

Mehmet şirin Aydemir

Kaynak: Delikli Çınar Dergisi 2019 Kasım

….