Nem Kapıyorum | Yeşim Çeliker
Ne zaman başlasam bir aşk şiirine
bitmiyor bitmiyor
Her inişin yokuşuna küfrediyorum
“Benim sende devamım var “
Bayat ekmek gibi ufalanıyorum; toplamıyorsun
Her yanını alıp gidiyor
Balıklar kuş oluyor; gagam denize batıyor
Ayaklarını gözünden geçir
Nereye gidiyorsun?
Tutup çevirsem senin dilini
Devirsem bütün gemilerini
Batmışım
Bende senin dalgaların var
Boğuluyorsun.
“Ah sevgilim ne kadar çok ölüyorsun”
Yetim saçlarım tepelere koşuyor
Öksüz çocuklar savruluyor
Zaman uçup gidiyor, balonlar patlayınca
Uçurtmam kayıp!
Yalınayak ellerimde
Ayrık otlarının seferi
“Bende senin dudakların var “
Rast gelmeyen etine uçurumlarda tutuşmuş
Son nefesimde taşındım hayal vadisine
kimliğim çıplak
İsmim ahlaka aykırı
Kadınlık hissim düşler gölgesinde
Çağırsan!
Kaburganın içerisi
Şiire tutunan kafesimdi
Ellerimde mühürler çıkıyor
kırılıyorum
Açmayan sardunyaların rengiyim
Toplanıyor nehir ellerime
İşaret parmağım bozuluyor
Solumda yosunlar boğuluyor
“Bende senin kurumamış terin var “
Gözyaşlarında apaçık göğün mavisini giymiş
Yeşilin üstünde(sin)
Uçaklar ruhumuzu bölüyor
Sesini kesiyorsun
Sesim barut fıçısı
Ateş basıyor ucumu
Canım dumanlardan geliyor.
“Senin için gelmeyecek dediler”
Her ülkenin ağzıyla çağırdım seni oysa
Yüzleştim her kavgayla
Kaçgöç arkadan vurur insanı
Kırlangıçları giydim sabır acıdan gelir
Güneşe mendil saklıyorum;
sana ellerimi
Taşı sıkıyorum şimdi suyu gözümüzden geliyor
Bulut tutmuş mayasında
Mimiklerimi kaldıramıyorum
Sağanak dalına bastım
Benim sen de sebepsiz kuş bile uçmazlarım var
Günlerim sayılı’ davamdan
vazgeçip dut yemiş bülbüle dönüyorum
” İki deniz çakışınca”
…