Nem Kapıyorum | Yeşim Çeliker

Ne zaman başlasam bir aşk şiirine bitmiyor bitmiyor
Her inişin yokuşuna küfrediyorum

“Benim sende devamım var “

Bayat ekmek gibi ufalanıyorum; toplamıyorsun
Her yanını alıp gidiyor
Balıklar kuş oluyor; gagam denize batıyor
Ayaklarını gözünden geçir 
Nereye gidiyorsun?

Tutup çevirsem senin dilini
Devirsem bütün gemilerini 
Batmışım 
Bende senin dalgaların var
Boğuluyorsun.

“Ah sevgilim ne kadar çok ölüyorsun”

Yetim saçlarım tepelere koşuyor
Öksüz çocuklar savruluyor
Zaman uçup gidiyor, balonlar patlayınca
Uçurtmam kayıp!
Yalınayak ellerimde 
Ayrık otlarının seferi

“Bende senin dudakların var “

Rast gelmeyen etine uçurumlarda tutuşmuş
Son nefesimde taşındım hayal vadisine 
kimliğim çıplak
İsmim ahlaka aykırı 
Kadınlık hissim düşler gölgesinde

Çağırsan! 
Kaburganın içerisi
Şiire tutunan kafesimdi
Ellerimde mühürler çıkıyor 
kırılıyorum 
Açmayan sardunyaların rengiyim

Toplanıyor nehir ellerime 
İşaret parmağım bozuluyor
Solumda yosunlar boğuluyor

“Bende senin kurumamış terin var “

Gözyaşlarında apaçık göğün mavisini giymiş
Yeşilin üstünde(sin) 
Uçaklar ruhumuzu bölüyor
Sesini kesiyorsun 
Sesim barut fıçısı 
Ateş basıyor ucumu 
Canım dumanlardan geliyor.

“Senin için gelmeyecek dediler”

Her ülkenin ağzıyla çağırdım seni oysa
Yüzleştim her kavgayla
Kaçgöç arkadan vurur insanı
Kırlangıçları giydim sabır acıdan gelir
Güneşe mendil saklıyorum;
sana ellerimi

Taşı sıkıyorum şimdi suyu gözümüzden geliyor
Bulut tutmuş mayasında 
Mimiklerimi kaldıramıyorum 
Sağanak dalına bastım
Benim sen de sebepsiz kuş bile uçmazlarım var Günlerim sayılı’ davamdan vazgeçip dut yemiş bülbüle dönüyorum
” İki deniz çakışınca”
…