Ne Kalır Derler | Aziz Kemal Hızıroğlu

Gidenlerden ne kalır derler

kiminde bir günce, kiminde bohça

üç beş kitap, hiç açılamamış çeyiz sandığı

fotoğrafı ‘kırık-yer’inden gülen eski bir paso

eşikte unutulmuş birkaç ayrılık

saksıyı sularken sevinen nasırlı eller

gidenlerden ne kalır derler

itinayla yazılmış, itinayla saklanmış

çekmece dolusu sararmış mektup

okunması gidenin ardından

gönderilmeyen kişilere bırakılmış

gidenlerden ne kalır derler

sevdalısına bir şarkı söyleyemedikçe

onu herkesten çok sevdiğini sayıklamış

her sabah uzattığını sandığı çiçeği

geminin tek mürettebatı iken

son seferinde kendisine saklamış

gidenlerden ne kalır derler

aşk kalır, umut kalır, yara kalır

her sokakta bir ayak izi bulur insan

kimi ayaklar dağlara çıkmıştır

kimileri yalnızlığa korkudan

giden nasıl gittiyse tarihi öyle yazılmıştır

sınırlarda gevezelik kolaydır elbet

gidenlerden ne kalır sorusunun yanıtı

ezelden ebede eksik kalmıştır