Ne çok bekledim | Yılmaz Pirinççi

Yudum yudum içerken erken inmiş bir akşamın hüznünü.

Bir damla gözyaşı asar kendini kirpiklerine.

Kimi ölmüşüne ağlar.

Kimi kendini öldürdüğüne…

Ve hiç haksızı olmaz bu dünyanın

Kime baksan en yürekli

En sevdalı kime sorsan

Peki

Bu gözyaşının tuzu kimden?

Hangi yüreksizin marifeti bu acı

Bu firari uykular kimin gölgesinde saklı

Ahh benim sol yanımın ketum sancısı

İyileştiremediğim yaralı kuşum.

Benim gökyüzüm yetmedi sana

Ben bir tek ona ağlarım.

Kan çanağı gözlerimde bir gülümsemeyi beslemek kolay mı sanıyorsun.

Kolay mı sanıyorsun gecelerine hasret,

Yağmurları düşmüş bu serseri ruhu doğacak güneşin ışığına saklamak.

Küçük bir çocuğu avutur gibi yetim saçlarına bir dokunuşun umudunu bırakmak,

Kolay mı sanıyorsun.

Ne kokular biriktirdim yüzüne değen rüzgârlarda

Ne çok gömdüm kendimi kapanmış gözlerinin içindeki titreyen ışıklarda

Ne çok bekledim seni.

Ne çok bekleyeceğim…

Bilmiyorsun,

Yudum yudum içerken erken inmiş bir akşamın hüznünü

Bir damla gözyaşında asılı kaldın kirpiklerimde.

Düşmüyorsun…

Yılmaz Pirinççi