Melek Kasesini Alınca Yüreğine | Mustafa Kemal Erdoğan

Kaç kere yıkılırsa gökyüzü o kadar sevdim
böylesi müstehak mevsimlerin canına
geri dönünce alevleri bakışlarımın nehrin kenarına
Melek kasesini alınca yüreğine bende severim !

Şeytanın esiri olmuş o insanlar da etmişti yeminler
böylesi, müstehak kırılmış kirpiklerine onların
geriye dönemeyince aynı alevlerle bin kez yattılar
Melek kasesini alınca yüreğine bende söverim !

Sevgimden dönmedim hiç aşkından ölenler inadına
böylesi müstehak sanki başka çiçek yok koklanacak
geriden gelince yakalarım sanan zindan siyahlığı
Melek kasesini alınca yüreğine bende kırarım !

Bir daha başıma gelmemesi imkansız değil
böylesi müstehak bana da gönülden sınırsız sevince
gerisin geri adım atınca kahpelerin nefesi
Melek kasesini alınca yüreğine bende yıkarım !

Kalınca yarım yamalak gevrek kurak yıkık
böylesi müstehak gözlerindeki zehirli yılana
geride kalanların yokken hiç bir günahı
Melek kasesini alınca yüreğine bende bırakırım !

Mustafa Kemal Erdoğan