Kızıl Katran | Mehmet Şirin Aydemir

Usturasını biliyor yer
cellat insanların eliyle
öfkeyle köpürüyor deniz
dehlizler uğultuyla uzuyor
kızıl katrana çalıyor akşamın rengi
kandiller bir bir sönüyor

hangi mazlumun ahıdır tutan
neylersin, en çok mazlumlar ölüyor
kim tarif edebilir eşkalini
eşik söken eşkıyanın
ışık hızında yığınla can
candan canandan oluyor

yüzüne yansıyor yarası toprağın
teki kayıp ayakkabı topuğundan kanıyor
oyuncak bir bebeği avutuyor yorgun kolon
üç yaşındaki çocuk aniden büyüyor

zehrini zerk ediyor çaresizlik
şehrin kılcal damarlarına
çarkı duruyor çırçır fabrikalarının heyhat
hayat bazen herkesle yersiz oyun oynuyor
nasıl körelteyim şimdi
acını çocuk acınası halimle
kanattın sol yanımı o minik ellerinle

Mehmet Şirin Aydemir