Kısa Metrajlı Film Hayat | Ahmet Karbeş

Bir

“Robinson Kruzo” gibi,

yalnızlığın ve tabiatın

ruhunu ürpertiyle yaladığı

ıssız bir ada da

ömrünün sonuna kadar

tek başına değilsen eğer;

yaşamın doğal yasası üzre

“Yarım alma, gönül alma”

incelik ve zerafetinde,

genetik kodunda ki

yarımlığını sunmak,

bir elmanın diğer yarısına

“TAM”

lanmak

sevmek

sevilmek

yüreğini maviye,

ömrünü

bir insan sevgisine boyamak,

aşkı

en koyu kırmızısından,

ölümsüzlük duyğusunu da

teninden kokusundan tatmak,

bakışlarında ki o eşsiz

yürek tınısında görmek,

dünyanın tüm dillerinden

bülbül gibi şakıyarak

okumak

yani

sevmek istersin..

“ömürlük”

denecek

bir EŞ bulmuş san……,

dünya senin toy evindir işte!

gir oyna çık oyna..

(içinde, ekmek-eşitlik ve özgürlük kavğası hiç eksik olmasa da)

lakin;

içine doğduğun

yaşamın eşitsizliği

bir yana,

tesadüflerin kesişmesi bile,

tencere kapak misali

denk,

adil

ve mutlu son la

bitmiyor her zaman!

senin gibi,

tam istediğin gibi

sevmiş se seni

sevdiğin;

sen de

tam onun istediği gibi,

mutluluk kaynağındır

yaşar gidersin işte

aşktan yana mutlu-mesut..

ne derece doğrudur bilmem,

oran’ını tam bilemem

şu dünyada ki

her sekiz insandan birinde

VİCDAN duyğusu yokmuş!

o sekiz de bir’i denk geldiyse sana,

sen sen ol,

sakın ha zinhar

boşuna

sevgi-şevkat-merhamet

arama o’nda..

biriktirme,

tutma öylesini hayatında..

kalpleri sağır,

kiri ve varlığı ağır

bozuk para gibidirler

sadece ceplerini değil;

yüreğini bile deler,

kevgire çevirirler..

ah be ömrüm

HAYAT; KISA METRAJLI BİR FİLM

‘se…..,

ki öyledir

(bunu uzun kılan, duyumsayacağın bir yudum sevgidir)

sadece seyirci olamazdım ki

mertçe

yüreklice

ve aşk ile oynadım,

“var olma”nın rolünü,

İNSAN ve AŞIK olmanın

en doğal halini..

çünkü

bu benim hikayem ‘di!

her canlı gibi

bir gün öleceğimi

bile bile;

ben

şuna inandım

“ölümsüzlük”

maddi bir gerçeklik olarak,

salt,

yaşamım da bırakacağım

temiz ve naif

“AYAK İZLERİ”m di..

ki

en uzunu da

en kısası da bir..

dirim’i,

bitmeden bitirir

vefasız yarin acı sözleri

yakar kavurur çaresizliğini

can çekişen aşk

bir daha

bir daha tutuşturur

sönmeye yüz tutmuş

eski

tüm yanğınların közlerini

ya

makinede ki kömür

ya da

makarada ki bobin biter

kapanır perde,

kapatır

açık kalan gözlerimi..

15:Aralık:2020