Kimi insan kâlbi | Nevzat Oğuz
…ters dönmüş sur’lu sorulara
tutunarak..
¿¿¿
incecik çırpıcık bi
daldır
küçücük ürkecik serçecik
bi kuş konsa kırılıverir
kırıldı işte dallarımız
daha da kırılacak
atilla josef’i
kıskanmadım dersem yalan olur
o ölme meselesini
bitirmiş bi kerede
bense
unutup kendimi trensiz raylarda
ölüp ölüp dirildim kaç kere
lâ sesiyle
milyon yıldır saçlarımı
tarayan rüzgâr
şimdi ölüm kokuyor
usumun suyu çekiliyor
Yaşar abi(*)
eskiden
çook “eski”den
o suya bakar bakar
severdim kendimi
kendimden ötürü
ve nefret ederdim
kendimden ötürü
çoğu şeyden
çok konuşur az yaşardım
“şimdi”nin “biraz önce”sinden beri
bütün anlam katmanlarıyla
susuyorum
usumun suyu çekiliyor
susa susa “sus!”a
oysa
merhamet
“sus!”tu
nefret
“sus!”
ağzım aksanım
bozuk olsa da
temizmiş kâlbim
arkadaşlar öyle söylüyor
bilmiyorum
insan bu yalana
yine de inanmak istiyor
insan
gerektiğinde kullanmak için
bütün dillerde ünlemlerini
bilincinin altında sakladığını
sanıyor nicedir
oysa
sanmaya başladığımızdan beri
kaybettiğimiz ünlemlerimizle öldürülüyoruz
bütün bunlar
ve daha azı ve fazlası
sağından soluna faşizimdir
söz verdim bi kere
ters dönmüş
soru işaretlerine tutunarak “kal”ıp
bütün faşizimlere inat
sur diplerinde
uzun uzun öleceğim
…
(*)yaşar abi: Yaşar Üstün