Kendinizi En Son Ne Zaman Eleştirdiniz? | Seyital Baykal

Sahi kendinizi en son ne zaman eleştirdiniz? Yoksa siz de ben haklıyım deyip de hep karşınızdakini haksız görerek bütün günahı, vebali, faturayı karşı tarafa ödetenlerden misisiniz?

Kendi haklılığınızı ispatlama gayretiyle karşınızdakinin en masum hallerini bile suizan tezgâhından geçirerek ve kendi vehimleriniz üzerine kurguladığınız senaryonun hem yönetmeni hem senaristi hem de oyuncusu musunuz? Biliyorum hep kendinizin avukatı oldunuz karşınızdakinin ise yargıcı; çünkü siz hep haklıydınız, siz iyindiniz, siz doğruydunuz. O zaman size geçmiş olsun, insanın ve insanlığın en eski ve en kötü hastalığı size bulaştı. Şeytandan insana bulaşan en tehlikeli ve sinsi hastalık kibir…

Kendini insandan üstün gören, İnsanı topraktan yaratıldı diye küçük gören ve ateşini üstünlüğüne kanıt olarak sunan Şeytan… Evet, aslında haklılık ve haksızlık konusunda İnsanoğlunun ilk atası Hz Âdem ile şeytan arsında geçen o sahne, insan var olduğundan bu yana, geçmişten bugüne değin tekrarlanmakta.

“ Ama o, toprak demişti şeytan; oysa ben ateştenim.”  İşte insan, bu cümlenin içini doldura doldura ve bu cümleye farklı şekiller vere vere haklılığının gerekçesine sebepler üretip durdu ve şeytanın cümleleriyle konuşmaya başladı:

-Ama o, şunu yaptı oysa ben…

-Ama o, bana bunları söyledi oysa ben…

-Ama o, anlayışız oysa ben…

-Ama o,  oysa ben…

Seyital Baykal

Evet, her insanın hayatında anlaşmazlıklar, tartışmalar, kızgınlıklar, haksızlıklar olmuştur. Böyle bir durumla karşı karşıya kaldığınızda sahi siz de bu cümle kalıbıyla mı konuşuyorsunuz? Hiç kendinizin yargıcı olmayı ve kendinizi yargılamayı denediniz mi?

İnsanın kendini yargılaması ve kendini eleştirerek haksız bulması zordur. Çünkü kendinizi eleştirmeye başladığınız anda karşınıza hemen egonuz ve nefsinize fısıldayarak vesvese veren şeytan çıkar. Önce onları yenmeniz ve sonra onları geçmeniz gerekir. Hadi bunları geçtiniz ve kendinizi haksız buldunuz. Vicdanınız haksız olduğunuzu, karşınızdakinin haklı olduğunu, kalbinizden ve gönlünüzden geçeni karşı tarafa duyurmanızı ister. Bu sefer de gururunuz devreye girer. Neden ilk adımı sen atıyorsun, neden ilk arayan sen oluyorsun, neden sen der?

Haksızlığınızı, hatanızı kabul ediyorsanız ve gururunuzun önünüze bir kale gibi çekmiş olduğu o soğuk duvarları aşabiliyorsanız ve evet, ilk adımı ben atıyorum diyebiliyorsanız ne mutlu size! İşte kendinizi gerçek anlamda yargılamaya başladınız ve iyileşmeye başladınız; ama hayır, hâlâ ben haklıyım diyorsanız hâlâ hastasınız, size geçmiş olsun(!)