Karbeyaz | Mahir Akarsular
Karlı bir kış akşamında
Elimi başıma koymuş hayalci,
Rodin’in “düşünen adam”ı sanki
Yıldız tarlasını seyrederken camımda
Tanrı kadar mağrur ve kimsesiz
O tılsımlı bohem gecesinde
Rodrigonun gitarı çınlarken kulağımda
Ne güzel kar yağıyordu
Bilseniz …
Aslında aklımda aragon usta
Ve elsa’nın muhteşem gözleri
Endülüsü titretiyordu gitarıyla albeniz
Bu akşam hayaller sokağında
Gökyüzü ağlıyordu sessizce
Başımıza bembeyaz konfetiler misali
Yıldız kırpıntıları yağıyordu
Mehtap ne kadar da güzeldi ama
Bilseniz …
Ay parçası gibi, saf ve narin
Bir küçük kar tanesi kondu avucuma
Kuş tüyünden hafif, okşar gibi
Avucumda ürkek ve sessiz
Karbeyaz koydum ben adını
Tılsımlı bir kış gecesinde
Engin denizlerinde hayallerin
Beni nerelere götürdü
Bilseniz …
Dayayıp yanağımı ona yavaşça
Dedim, kar tanem benim sakın erime
Issız kış gecelerinde yalnızım
Yıllar sonra düştün elime
Kardelenlerden döşekler yapacağım sana
Seni ay ışığında uyutacağım
Saten mavisi mehtaplarda
Sevgiler vereceğim deniz deniz …
Derken usulca kar taneme
Eriyip giderken elimde çaresiz
Avucuma nasıl öpücük kondurdu
Bilseniz…