Kaç beddua taşır ki bu öyküyü | Yılmaz Pirinççi

Adı olmayan hüzünlü bir mevsimdir şimdi gözlerinde demlenen

Kora kor bir savaşın çığlığı gibi duyulsa bile gideni geri getirmeyen takvimsiz, saatsiz bir zamandır yüreğini tüketen.

Sahi kaç boğumdu senin boğazın

Kaç zamandan sonra can kanardı içinde

Kaç takvim yaprağı lazım

Kaç dağ yalnızlığı

Kaç pınar akışı

Kaç lanet

Kaç beddua taşır ki bu öyküyü..

Desem ki

Seni okudum hep kitaplarda

Desem ki sendin en güzel şiirim

En güzel öyküm

Yaşamaya hiç doyamadığım

Sahi kaç boğumdu senin boğazın.

Ne ölüler gömdüm topraksız mezarlara

Ne hayatlar sildim ömrümden bir bilsen

Bir bilsen ne çok aradım seni.

Ne çok bekledim

Ki kimselerin inanmadığı bir mucizeyi gerçeğe çevirmek,

Kaç yürek çarpıntısı bir bilsen.

Kaç düğüm boğdum boğazımda da sesim çıkmadı.

Bütün mevsimlerimi kanatıyor bu ayrılık.

Yalancı baharların kış vurgunu en kötüsü

En kötüsü en yakın bildiğinin kanattığı yaralar.

Hep en zayıf, en savunmasız yerinden yaralar

Sahi kaç boğumdu senin boğazın?

Sokaklara düşmüş bir çocuk yalnızlığı üstümde.

Vurulurum bir yağmur ıslaklığında

Üşür ciğerlerim.

Saçlarımda yetim bir rüzgar eser..

Sen yoksun ya artık.

Santim santim ölürüm…

Söylesene kaç boğumdu senin boğazın?

Benim gibi öldün mü?

Yaşıyorum diye sevinirken,

En kötü intihar şeklidir birini çok sevmekten korkmak.

Sahi kaç boğumdu senin boğazın.

Yılmaz Pirinççi

…