Her şeyim oldun | Yılmaz Pirinççi

Hiç bir şey değilken her şey olduk birden

Her gün yepyeni bir sayfa ekledik bu hikâyeye

Nerde biteceğini bilmeden…

Hem ne önemi vardı ki.

Gün gelince gidecektin.

Biliyorum.

Gideceksin benden.

Ne olursa olsun.

Hiç pişman değilim.

Birlikte uyuduk

Birlikte uyandık

Seviştik ne kadar inkar etsekte

Ben yüzümü gül goncalarına teslim ettim

Sen başını göğsüme koydun

Ağladın omzumda

Dudağının tuzu kaldı dudağımın çatlağında

Bir damla kanın buruk tadında karıştım ruhuna.

Sana ojeler seçtik birlikte

Birlikte yürüdük.

Her günü bir renge boyadık

Dağıttık gökkuşağını çikolata bekleyen çocukların gülüşlerine

Gol atan sarı saçlı çocuğun sevincine ortak olduk.

Gooool beee diye bağırdık.

Kitaplar seçtik birlikte okumak için

Aynı gökyüzüne binlerce kilometre ötelerden aynı dilekleri uçurduk.

Belki aynı yıldıza bakıp gülümsedik

Ne güzel sövdük birlikte.

Şarkılardan fal tuttuk kendimize

Kıymadık papatyalara

En çok ama en çok hüznümüzü içerken öpüştük doya doya.

Yani gitsen de bendesin artık.

Gitsem de seninleyim.

Her şeyim oldun

Hiç bir şeyim olmasan da

Hiç bir şeyin olmasam da her şeyin oldum.

Yılmaz Pirinççi

—