Günün Şiiri | Kalan | Yaşar Üstün
İstanbul diye başlasam…
Anlamı
İçinden çık(a)mayacağım
Bir çukur..
Mührü omzunda
Kapı kilitlerinde unutulan
Açılamayan
Menteşesiz
Kapılar
İçerisine ışık diye
Tanrı kovalayan
Bir düşe tutunup
Tahta kırık bir sandalyede
Salıncak arayan
Hırsından kırılmış
Aynalara
Unutulmuş
Zamanlara saklanmış
Yıldızları
Umut diye avuçlarda tutulan
Silueti
Yüzüne yapışmış kederi
Yağmur sularıyla yıkanan
Kanı damardan
Şırıngayla çekilen
Logolarda
Bir parçası
Hep noksan
Haritalar gibi
Coğrafyasız
Öksüz
Beyazsız koyu bir çizgi
Ah…
Dolaştığım gecelerin
O kadar çok
Arka sokakları var ki
Kaldırımlara değil
Aşka yüklenir
Kahırları
Bedenime sığdırsam
Sardunya
Yapraklarını
Güneşten saklasam
Yarım kalan dizeler
Kalbime ağrı
Gönlü türkü
Yanana
Bir damlaya
Bir ton
Tutsak olmanın acısı
Yolcu olmadığını
Bile bile
Hiç görmediğim
Yolum
…
Ömrüm
….
Denek taşından
Mihenk taşına geçen
Yağmur olmasa
Da
Damla damla yağan
Unutulmuş
Yangınlarda
” kül “işte
….
İçremden
Uzaktan…
Uzaktan…
Kuş kanadına takılmış
Kalbim
Eşitim
Tutunamayan
Paydam
Kalanım
Yükümden düşen
İki yarım elma
…
Yaşar Üstün
düzeltilerle…
Nisan / 2017-23
Kalbimin Şiirleri 4’ten
…