Günün Kitabı | Flanöz Şehirde Yürüyen Kadınlar | Lauren Elkin

Aslen New York’un çevre banliyölerinden birinde yetişmiş olan editör Lauren Elkin, büyürken çevresinde hiç kimsenin önemli bir neden olmadıkça bir yerden bir yere yürümediğini, iki sokak aşağıya bile arabayla gidildiğini hatırlıyor. Bunu o zamanlar tuhaf bulmazken, Paris’e taşındığında insanların yürümeyi ulaşım ve bazen sadece zevk için kullandıklarını görmüş. Yürüme deneyimi ile ilgili ilk düşünmeye başladığında, yürürken yaşanan izlenimlerle zenginleşen içsel deneyimlerin daha önce kimse tarafindan keşfedilmediğini sanmış, bu durum ona heyecan vermiş. Konu hakkında derinleştiğinde, yürüyeni adlandıran bir isim3 olan “flanör”e rastlamış. Genel olarak bu tanımın “Paris’in pasajlarında amaçsızca dolaşan erkek” anlamına geldiğini, Balzac’a göre; “şehirle olan deneyimini eserlerine aktaran sanatçı” tanımını içerdiğini, Baudelaire’in ise ” kalabalıklarda sığınak arayan sanatçı” olarak tanımladığını görmüş.
Elkin, erkekler için kullanılan “flanör”ü, dişileştirerek “flanöz”e çevirmiş. Bu kelimeyi daha çok şehirlerde bulunan, aylak, salınarak etrafı, gözlemleyen kişi anlamında kullanıyor.

Yazar, kadınların sokakta yürümesinin, özgürlüğünün bir parçası, kimi zaman potansiyelini ortaya çıkarmanın şartlarından biri olduğunu iddia ediyor. Kendisinin, Virginia Woolf, Jean Rhys, Martha Gellhorn, Joan Didion, Agnes Varda, Sophie Calle gibi yazar – sanatçıların, Paris, Londra, Tokyo, Newyork ve Venedik şehirlerinde yürürken yaptıkları gözlemlerin yaratıcılık süreçlerine ne şekilde etkide bulunduğunu gözler önüne seriyor.
Tür olarak deneme diyebileceğimiz, zaman zaman anı ve biyografiyi de andıran kitap, yazarın samimi diliyle kimi zaman roman tadı veriyor. Kitapta yürümeyle ilgili başka bir kitap olan “Yol Aşkı, Yürümenin Tarihi” (Rebeca Solnit) kitabindan alıntılar var. Ve yürümek ile ilgili bir metin okumak isteyenlere öncelikle onu öneririm. Bir de Le Breton’un “Yürumeye Övgü” kitabını.
61/120