Günün Hikayesi | Düşüncelerde güzellik ve saflık ilkesi

Olay, 1998’de kıtalar arası bir uçuç sırasında yaşanmış.

Uçaktan içeri giren çok güzel genç bir kadın koltuğunu bulmak için sağa sola bakındı.

Koltuğunun Siyahi bir adamın yanında olduğunu fark edince oturup oturmamakta tereddüt etti.

Nihayet kararını vermiş olmalıydı ki hostesi yanına çağırıp

“Yanımda oturanın iki eli olmadığı için bu koltukta rahat edemeyeceğim lütfen bana başka bir koltuk verin.” dedi. Hostes,

“Hanımefendi üzgünüm ama başka boş yerimiz yok” dese de genç kadın ısrar ediyordu. Bu durumdan rahatsız olan hostes sordu kadına,

“Hanımefendi bana bu ısrarınızın nedenini söyleyebilir misiniz?” Güzel kadın hostesin sorusunu

“Ben böyle insanları sevmiyorum rahat oturup gezemeyeceğim, iğreniyorum ve kusasım geliyor” diyerek cevapladı. Eğitimli ve kibar görünen bir kadının bu konuşmasını duyan hostes şaşkınlık içindeydi. Kadın ise

“Ben o koltukta oturamam bana başka bir koltuk verin” diyerek ısrarını sürdürüyordu. Hostes, çaresizlik içinde etrafına bakıp boş koltuk aradı ama boş koltuk görmedi ve kadına

“Hanımefendi bu ekonomi sınıfında boş koltuk yok ama yolcuların rahatını sağlamak bizim görevimiz onun için ben gidip uçağın kaptanıyla konuşayım ve siz de lütfen o zamana kadar biraz sabır gösterin.” Bunu söyleyen hostes kaptanla konuşmak için kokpite gitti. Bir süre sonra geri döndü ve kadına;

“Hanımefendi verdiğiniz rahatsızlıktan dolayı çok üzgünüz. Bu uçakta tek bir boş koltuk kalmış o da birinci sınıfta. Kaptanımızla konuştum ve olağanüstü bir karar aldık. Şirketimiz ilk kez ekonomi koltuğundan birinci sınıf koltuğa bir yolcu gönderiyor.”

Güzel kadın son derece memnundu ama tepkisini dile getirmeden ve hatta tek kelime bile konuşmasına fırsat kalmadan, hostes siyahî adamın yanına yaklaştı.

“Efendim çok özür dilerim birinci sınıf koltukta oturmak ister misiniz? Çünkü biz sizin gibi saygın bir insanın kaba ve görgüsüz biriyle seyahat edip rahatsız olmanızı istemiyoruz.”

Bunu duyan tüm yolcular, kararı memnuniyetle karşılayıp alkışladılar. O çok güzel görünen kadın ise utancından adamın yüzüne bile bakamıyordu.

Birinci sınıf koltuğa gitmek için ayağa kalkan siyahî adam, uçaktakilere döndü.

“Ben eski bir askerim ve bir operasyon sırasında teröristlerle çarpışırken atılan bombanın patlaması sonucunda iki elimi de kaybettim. Biraz önce bu manasız ve üzücü tartışmayı duyduğumda ben bu kadın gibi bencil ve aptal insanların hayatını kurtarmak için mi kendimi riske attım ve bunların güvenliği için mi? iki elimi de kaybettim diye kendime kızıyordum.  Ama hepinizin tepkisini görünce şimdi kendimle gurur duyuyorum. İki elimi vatanım için kaybettim; keşke şehit olabilseydim, kendimle daha çok gurur duyardım.”

Adam, sözlerini bitirince birinci sınıfta gitti. Güzel kadın ise herkesin aşağılayan bakışları altında ezilerek başını önüne eğip koltuğa oturdu.

Düşüncelerde güzellik ve saflık yoksa yüz ve beden güzelliğinin hiçbir kıymeti yoktur! Her zaman hatırlamak gerekir ki yüzün güzel olup olmaması önemli değil, asıl önemli olan şey düşüncelerde, güzellik ve saflık ilkesi olmalıdır.

Irkçılık kötü bir düşünce yapısıdır. İlk insanların, diğer insan gruplarını mevcut kaynaklardan yoksun bırakabilmelerini sağlamıştır.

Esasen Irkı, cinsiyeti, rengi, yaşam tarzı ne olursa olsun herkes birbirine saygı göstermek durumundadır.

(Alıntı)