GÜNEŞİN ELLERİ | Gülçin Yağmur Akbulut
Güneşin
tülbentini
örttüm saçlarıma
düşlerimde sıcak bir el
o sen misin anne
Akşam iniyor sıcacık
göğsümün avlusuna
senin sesin mi yoksa
pervazlarda dönen fırtına
Gözlerin bir
flu resim bende
kimsesiz bir sokağım inan
zamansız yağdı karlar
yorgun şakaklarıma
Yaralı bir
kuşum anne
bütün yönler sağır duvar
çarşılar tefeci çıkmazı
kızını soruyorsan eğer
dünyanın ortasında
yalnız bir çınar
Bu hangi
uçurtma ipsiz
dümensiz anne
gökyüzünü mesken tutan divane
az ötemde kıyısız köprüler
ortasında kalakaldım acemice
yalnızlık ve kimsesizlik
ne zormuş anne
Yüzüm gülüyor
dimdikim evvel allah
dışa karşı betonum da
içim çürük elma
kim bilebilir bu yangını
benden başka bu
düş de olsa o ılık şefkatini
esirgeme anne
kimseler görmüyor nasılsa
uzan yanıbaşıma
(Şehir Edebiyat Dergisi Nisan 2019 sayısı)