Günebakan Ağlıyordu | Aziz Kemal Hızıroğlu

    (Turgut Toygar için)

Günebakan  ağlıyordu gördün mü güneş

Bir hüzün çiçekleniyordu kendi sapında

O sana döndükçe sen git bakalım

Başka çiçekleri ışıtmaya…

…

Önce ben fark ettim şiirli yüzünün kaygısını

Sonra ötelere yürüyen su

Sıkıştırılmış bulut gibiydi günebakan

Düşecekti az sonra toprağa

Benim yaşamadığım bir tarihti bu

Katılamıyordum ne yapsam anılarına…

…

Tuzla kavrulmuş toprağımdan

Bir çömlek pişirdim dizlerinin dibine

Gözyaşları boşa gitmesin diye

Acılarımdaki gizli ısırığı göstermedim, anlardı

Bir söz düşürmektense yanına

Çekip gittim kendi halime…

…

Günebakan ağlıyordu gördün mü güneş

Gözyaşının söyleyip durduğu çılgınlık

Yıldızlara yükseliyordu…

…

Ayak basılmadık ülkeye dönüyordu sürgün

Ve yolundan geri kalmayan kırık esinti

Yüz tutuşturan eski bir yangını yakalıyordu

Ben yürüdüm

Günebakan kendi alevine çekildi

Yakacaktır biliyorum bu gece

Ne var ne yoksa kalan

Serüvenler serüveninden

Ve çok uzak tepelerden

Akıp giden suya savuracaktır külünü…

…

Aziz Kemal Hızıroğlu

(Hoşgeldin Dokunmaya, Tümzamanlar Yay. 1989)

(Seçme Şiirler, Tümzamanlar Yay. 2003)