GÖZÜNE DİZİNE DURSUN | Josef Hasek Kılçıksız
Çok yol gidermiş insan
Geriye dönmeyeceğini anladığı an
Kör bir ağrıyla algılar olanı biteni
Akarak kendini azaltan yaşam yaşını yüzüne vurur
Üzülme Sait
Öleceğin yaşa gelince uyandırır seni.
Herkes bir söz bağışlar, içinde köz saklı bir söz
Kemirgen kan yasasıdır yürürlüğe giren
Bu yas demektir Sait
Bir derin yara sessizliğidir.
Çatı uçuran bir burkulma akşamında
Bitmeyen şu güz hepimizi asabi yapmakta
Batık göğüslü bir cenazeyi yolcularsın içinden
Ağlar yazgına kan bıçakları ve uzak iskeleyi unutmuş deniz
Zambak soğanı bildiğimiz kışlardan geçer
Düğün yeri seçer gibi seçersin intihar yerini .
Köz köz onca uğurlama
Aymadın mı Sait, körlükle başlayan aldatıyı?
Yalan su gibi akar
Aymadın mı?
Abartma ölümü, arada çık gel
Gelmezsen
Onca umar şakayık tarlası güneyden biten ne varsa
Kalbimizin ceviz sandığında sakladığımız şu deniz
Gözüne dizine dursun Sait.