Gelsin | Nazım Köyce

Gelmesin, dost, ahbap ne de arkadaş

Doğmasa da olur, bugün de güneş

İstemem dünyayı, verseler beleş

Odur benim dünyam, dediğim gelsin

Başımı dizine, dayamam için

Hasretin koynundan, uyanmam için

Mutlu bir hayatı yaşamam için

Canını canıma, kattığım gelsin

Çeksin yakamdan şu hasret elini

Allah’ım bülbüle versin gülünü

Aşkın feneriyle bulsun yolunu

Yurduma bi’tanem hayatım gelsin

Yansın üşüyen şu yalnız ellerim

Her an onun adın, anar dillerim

Yolunu gözlüyor, yaşlı gözlerim

Dinsin bu göz yaşım, muradım gelsin

Allah’ a arz ettim bu ahvalimi

Gelsin de tez görsün, onsuz halimi

Bu hasreti benim kırdı belimi

Düşmüşüm kaldırsın, o yarim gelsin

Hiç yâr et tırnaktan ayrı olur mu

Beden bölünse de can bölünür mü

Yârine gidenler hiç yorulur mu

Kalbime yolunu açtığım gelsin

Susma Nazım susma kalbin konuşur

Seninle birlikte kuşlar ötüşür

Ben’le bir ekmeği elbet bölüşür

Bir değil de iki, cihanım gelsin

Seviyorum seni, ey nazlı dilber

Kavrulsun bu beden, elime el ver

Karanlıkta kaldım, bir ışık gönder

Güneş ile ayım, yıldızım gelsin

Her ne etse de can etmem şikayet

Onun sevgisinden, aldım dirayet

Onun ile beni bağlar bir ayet

Allah’ım ne olur ‘o’ yazım gelsin

Bu kalbim yalnızca, vuslata gün der

Bu çağda bu sevda, bulunmaz, ender

Sensiz ben bomboşum, ne varsa gönder

Beni benden alan, varlığım gelsin

Yaz kalemim aşkı bugün senindir

İçinde boranı, tipiyi dindir

Okusun o yarim, kalbi sevindir

Adına şiirler, yazdığım gelsin

Ayrılık soğuktur dönsün evine

Söyleyin gelsin de gönlüm sevine

Gurbet ellerde, düştüm derdine

Derdini derdime, kattığım gelsin

Gözleri bir pınar, içime akar

Her gece resminde o bana bakar

Baktıkça bağrımı nasılda yakar

Resmine bakarak, yattığım gelsin

Haber edin yeter gelir diyorum

O da benim gibi sever diyorum

Bitsin bu hasretlik yeter diyorum

Hayatım eline verdiğim gelsin

Nazım Köyce