Gelincikli Düşler
Şiirsi, silik düşlerin ardından çocuk sesimle düşünüyorum.
Tahta panjurlardan gün ışığı sızan bir odadayım.
Çocuk gülüşlerimde gelincikler..
Yüreğimde bir tutam bulut, bir tutam gökyüzü.
Ellerime bulanmış gelinciklerin rengi, al al..
Annemin ellerinden aldığım bir dilim tandır ekmeği kokusunu duyumsuyorum.
Vadi yamaçlarında bir tutam dağ havası tüter, buram buram..
Küçücük yuvamızda bütün güzellikler benim.
Bir buğday tarlasında gelincik olmak istiyorum.
Dağ yollarında boy veren zeytin ağaçları..
Ekin tarlaları boyunca çiçekli yollarda koşan o çocuk benim.
Yeryüzünün her karışına barış, sevgi çiçekleri ekiyorum.
O güzelim dağ köyünde bütün sokaklar, patika yollar beni bekler.
Çam, zeytin ağaçlarının gölgesinde bana söylenir çocuk şarkıları.
Sonra birden gelincikli düşlerden uyanıyorum.
Bir dolu kalabalıklar arasında buluyorum kendimi.
Dağ yollarında, yeşilin tam orta yerinde gri renkli gökdelenler..
Patika yollara, gri parke taşları döşeli.
Çocuk sesim, gelincikli zamanlardan çağırıyor.
İç sesimle gri ruhlu insanlara meydan okuyorum.
Yapay plastik çiçeklere dokunmadan, bakmadan yürüyorum.
Kırgın, ama umutla…
Hatice Elveren Peköz