Geleceğe bakan aynalar | Aylin Özgür

ÜSLUPLER VE KIBIRLERDE KAYBOLMAK

“Ey kul üslubuna dikkat et, kibirlenme ve böbürlenme,” demiş atalarımız.

Boşuna dememişler elbet. Günümüzü mü gördüler, kim bilir?

Geleceğe bakan aynaları vardı belki de.

Ne oldum delisi olduk çıktık, ne olacağımıza bakmadan.

Ha şurada, ha burada kusur bulacağız derken, kusursuz çukurunda yalnız başımıza kaldık.

Ah o kibrimiz yok mu?

Hep o uzaklaştırdı bizi herkesten, her şeyden

Hani, “ben iyiyim çok iyiyim, şu kişiden üstünüm, bunun yerini doldururum,’ deyip durduk kendimiz olamadan.

Ruhumuz ayrı biz ayrı yaşıyorduk sanki?

Kendimiz gibi, olması gerektiği gibi ruhuyla ahenk içinde yaşamayı başarana da kulp taktık durmadan usanmadan.

İnsan olarak öğrenmeyi ve örnek olmayı gerektiriyordu, unuttuk.

Kusursuz çukurunda debelenirken eşsiz sandık kendimizi.

Ama günümüzde herkesin yeri dolardı, bu ezberlenmiş cümlelerle daha da çok kusursuz olmaya adadık kendimizi.

Tek hayalimiz kusursuz, ulaşılmaz ve tek olmaktı.

Kibrimizle, tek kale maç oynadık.

Hadi bilin kim galip geldi?

Kibrimiz galip geldi ve hep o galip gelecek.

Çünkü biz kibir çukurunda çamura saplandık kaldık.

Bizi insan yerine koyana da üslupsuz cümlelerle cevap verdik.

Hani mükemmeldik ya, buna hakkımız olduğunu düşündük.

Nice deneyimler kazandık, bir türlü kibrimizden uzaklaşamadık.

Zor değildi aslında.

Ama üslupsuz ve kibir çukurunda kalmak daha cazip geldi.

Yine de her şeye rağmen bir umut vardır aslında.

Saygılarımla…