Gel desen geleceğim | Yılmaz Pirinççi

Hüzün sarısı bir yalnızlık şimdi içimde…

Dokunsan ağlayacak onlarca serçe kuşu

Dokunsan yıkılacak kumdan kaleler

Öksüz bir çocuğun okyanuslar dolusu gözleri var şimdi gözlerimde

Dokunsan düşeceğim.

.

Kim vurdu ya gitmiş bir sevdanın eşkâlsiz katilini sürüyor ayaklarım.

Avuçlarımda zemheri bir kış

Gün ortası karanlıklar düşüyor üstüme

Dokunsan öleceğim.

Unuttum adımı kimliğimi

Şiirlerimde bile bir iz yok benden

Rehin edilmiş sevinçlerin yırtığı boğazımda

Nasıl seslensen

Adım belleyeceğim

Kaç yıl sürerdi bir vuslatın çilesi

Adını temize çekmenin vadesi neydi

Hangi aynada okunurdu bir ömrün kaidesi

.

Bu bıçak sırtı yaşam

Bu hiçlik

Bu hiç yerlilik niye hep bana

Söylesen bileceğim.

Ellerini tutmakmış en büyük yangın

Zemheriye düşünce anladım.

Ve aslında

Yüreğinden ayrı düşmekmiş ölmek

Toprağa düşmeden önce

Bunu da sensiz kalınca anladım

.

Şimdi çürüyen bir ceset sırtımda…

Boynumda asılı günahlarım

Ve her şeye rağmen asi bir gülümseme gibi yüreğimde yüzün.

Yaşadığım cehennemi yara yara

Gel desen geleceğim…

…

Yılmaz Pirinççi