Gecenin Islığını Dolduralım Ceplerimize | Selahattin Yetgin

Tüm tasvirleri yaşama çıkan düş sağanaklarında

Hep bir aldatının kırık uhdelerini süreriz yüreğimize

İyileşmez bir aşkın çardağında unutuluşu sayıklar

Mor ışıklarla dans eden gecelerde aşkı kucaklayarak

Özlemin çürük ve yoksul teniyle sevişiriz.

Gök desenli bir dudaktan sızar yâri özledikçe aşk

Seyyah bir ömürdür inadına es geçtiğimiz

Aşkın kaldırımlarında yürürken üşür bedenimiz

İşte böylesi anlarda

Sevgiyle budanan tüm ağaçların gövdesine yaslanıp

İçimizi birilerine dökmek isteriz.

Biliriz ki yar,

O ağlama nöbetlerinin mahrem koynunda bir gökyüzümüz vardır

Kimi çıkrık olur derinlere iner,

Kimi içimizdeki yangın susuzluğunu gideremeden

Boş umutlarla yüzeye çıkarız.

Ölümdür sevişmek istediğimiz kimi,

Yüzümüzün kırlarında sert eser rüzgâr

Ve biz durmadan izini süreriz umudun

Kendi acılarımızla yoldaş,

Kendi yaralarımızla yaşar gideriz sırdaş.

Hayattır bu zorlu labirentin adı gülüm

Hızla tükenen bir ömürdür peşinden sürüklendiğimiz

Evrim döngüleriyle değişen bu insan coğrafyasında

Ruhumuzdaki değişimleri biz en çok

Fakir yüreğimizde hissederiz.

Sevda boyalı gecelerde düşle bundan böyle beni

Kapat sancılı bilinmezliklerin sayfalarını

Gecenin ıslığını doldurarak yürüyelim çocukluğumuza

Sokulalım gecelerin mor ışıklı gergefine

Sen bez bebeklerini çıkar kilitli sandıklardan

Ben karpuz kabuğundan yapılmış arabamla

Sevgiler taşıyayım sana aşkın nehirlerinden

Tutunalım erken inen akşamların sağrısına

Asalım yoksul olmazların mendilini rüzgâra.

Anlayacağın, ne sözcük bilsek, ne de ihanet

Kanamalı bir düş duvağıyla kessek yaşam rüzgârını

Sarılsak kendi içimizdeki o varsıl değerlere

Yutsak boğazımızdaki hüzzam lokmaları sevgiyle

İşlensek yeniden şekillere

Fişlensek umut olup seninle gülüm

Mor sayıklamalı gecelerde.

Bu sonsuzluk düşlerimizi karşılayan bir paravan olsa hayat

Kötülük kapı arkasında sırasını bekleyen bir oyun olmasa

Sokuldukça enginlerine gözyaşı dökmeyeceğimiz

Bir deniz olsa hayat,

Sarsa bizi uçsuz bucaksız mavisiyle

Çağırsak tüm çocukları o şefkatli koynuna

Ne acı bilsek, ne sancı

Olmasa ayrılıkların rolü bu oyunda

Bir alkışla yetinsek, bir yakarışla göçmesek

Ya da sevgi dolu bir bakış yetse gülmeye.

Kırılsın haydi içimizdeki faylar

Can bulsun gelişinle asırlardır uyuyan ölüler

Suskun bir sancı ol şu hoyrat dilimde

Asırlar ötesi bir yolculuktan geçerek seni buldum ben

Bu enlemi mutluluğa çıkmayan aşk ovalarında

Kızgın güneşler altında yıllardır dayanaksızdım

Bir dua ile dile beni yüreğine,

Tutunayım bir çırpıda insan varlığına.

Selahattin Yetgin

—