Gece | Yılmaz Pirinççi

Küçücük bir ateşe yakmalı geceyi

Bir battaniye üzerine oturmuş.

Ve dizlerime düşmüş olmalı yüzün.

Hiç konuşmadan öylece otururken

Uzaklarda parlayan bir yıldızı gösterip bak işte bu benim yıldızım demelisin.

Sonra birlikte el sallamalıyız uzaklardan göz kırpan yıldızına

Ateşte küçücük kıvılcımlar rüzgarda dans etmeli.

Zamanımız bolsa eğer sana rüzgar ve denizin aşkını anlatırım

Her fırtınanın aslında düğün dernek olduğunu

Sonra papatyanın ölümü göze alarak kafasını aşka nasıl uzattığını

Kim bilir, belki uzaklardan bir gitar sesi duyarız.

Ya da aslında birbirimizin yüreğini dinlemek için duymuş gibi yaparız ikimizde.

Gece uzar.

Görünmez olur kumlara düşen iki damla gözyaşın

Bir an durur.

Sorarsın titreyen dudaklarınla

Sahi niye bize düştü bunca yalnızlık.

Hani bize ait olmayan o kalabalığı alıp bizi bize verseydi zaman .

Ne olurdu .

Hiç konuşmadan tutardım elinden.

Uğraşma benimle deli kız.

Yanıtı olmayan sorular sorma bana

Git başımdan

Yılmaz Pirinççi

**