Emek Kaldırımlı Kentte | Mustafa Söylemez

Uykuya dalarken insanların o kuytuda

Kapanırdı Pazar akşamüstü

Yalnızca büyük hırsızlar hâkimdi

Caddeler onları izlerdi kuşkulu gözlerle

Köhne silahlar vururdu, yoksul evlerini.

Hep gariplik sinmişti bilincime

Issızlık üşütürdü sırtımı,

Kuşlar aç uyanırdı bense sensiz, uykusuz

Yasemin kokuları aratırdı defne kokularını,

Herkes buluşurdu biz yitirirken bizi.

Kalabalık saatlerinde bir yağmur yağardı

Sen sanırdım yağmuru.

Devrimcilerin afişlerinde unuturdum özlemini,

Sıcak insanlar sarardı her yanını

Ben de olsam orada kıyamet mi kopacaktı sanki?

İkiye katlardı yaz aylarında gözlerin güneşi

Şehrin kalabalıklarını turistler mesken edinirdi.

Anılarımda ayrılan sevgililer gibi kaldık

Dönüş bekleyen sarsak o kara tren

Yalınızca zeytin gözlerine çalardı düdüğünü,

Sığınırdım evinin gölgesine.

Kaçaklar, parasızlar, yabancılar yollardaydı,

Perde kıpırdadığında ya görürdüm seni,

Ya da göremezdim hüznünü.

Nedense giremezdi okul bahçelerine polisler

Oysa sen süslerdin tüm bakışları.

MUSTAFA SÖYLEMEZ