Eksik yara | Necdet Arslan

Acımaya gerek yok kuruyacaksa haz

Su bazen uzundur sevilmiş olmak börtü böcek

Yitip gitmeni istemem gök eskir taşınır gece

Ruhunda eskilerden resimler kalmıştır

Benliğim acı öğütür çukurlaşır narinliğin

Gök sonuncu başlangıca yönelir utanır yasak

Kediler giz gömerler şiirlere

Sense rüzgar yırtarsın en kutlu şeyler için

Kavrulur dilindeki harfler aşk niyetine

Ne değin iyimserlik varsa birbirini sevmezler

Ellerin hiçbir koşula bağlı kalmaksızın acıdır,duy

Tomurcuklar çocukça yaslanır küflü duvarlara

Her yol bir atıştırma her yaşam bir kazıdır

Kimse geride kalmışlığı bilmez kuşlar bile yaşlanır

Zaman dişleri dökülmüş keşiştir yenilgilerde

Söz gelimi kaybedilmiş bir bahçenin üstünde

Gece gündüz kırık dökük kalacaksa adımların

Kadehin hüznüdür belki tunçun paslanışı

Tırpanlanmasıdır yusufçukların kurşun dökümlük

Yarı yolda bırakılmış bir yolcudur şimdi gözlerim

Göverir boynu zılgıtların sağ çıkılamayan yılgınlıkların

Şimdi sırası değil bana öfkelerimi geri vermenin

Utandırmaya kalkışmanın tüm imlalarımı sırası değil

Sanki senden öte neyim varsa

Gülün ağrısıyım ben burulmuş kadehlerden sağdığın…

Necdet Arslan

…