Dünya Öykü Gününde Bütün Kalemlerin Ucundan Çiçekler Açsın
Öyle bir nesil yetiştirmeliyiz ki dilencileri bile “Allah rızası için bir kitap parası” demeli.
Ateş Düşürücü, Hasan Uzun (Sayfa 19)
Çevirmen: Celal Üster, Can Yayınları
Bazen çıkık elmacık kemikli yüzdeki bir çift göz Winston’ınkilere garip bir ısrarla bakıyor, sonra başka bir yöne çevriliyordu.
Alay sonuna yaklaşmaktaydı. Son kamyonda karmakarışık kır saçları olan yaşlı bir adam gördü; hep böyle durmaya alışkınmış gibi bileklerini önünde kavuşturmuştu.
Artık kızla Winston’ın birbirlerinden ayrılma zamanları gelmişti.
Son anda, kalabalık yollarını tıkamışken, kız elini Winston’ınkine uzattı ve hafifçe sıktı.
Bu durum ancak on saniye kadar sürmüştü, ama Winston’a, elleri uzun süre birbirine kenetlenmiş gibi geldi. Kızın elini en ince ayrıntılarıyla öğrenmesine yetmişti bu süre. Uzun parmaklar, biçimli tırnaklar, çok çalışmaktan nasır bağlamış bir avuç ve bileğin altındaki yumuşak ten.
Artık bu eli gördüğünde tanıyabilirdi.
O anda, kızın gözlerinin ne renk olduğunu bilmediğini fark etti. Kahverengi olmalıydılar, ama koyu renk saçlı ve mavi gözlü kişilere bazen rastlanırdı. Başını döndürerek ona bakması korkunç bir çılgınlık olurdu.
Elleri birbirine kenetlenmiş, gözleri ileride, kalabalığın ortasında dururlarken, kızın gözleri yerine yaşlı tutsağın hüzün dolu gözleri Winston’a bakıyordu.
Alıntı