Dize ve Tümceler | İbrahim Uysal

Ey yüce Tanrım

Düşünüyorum

Sınırsız Evreni yaratan Sen

Gökte onlarca yüzlerce yıldızı da

Ay’ı Dünyaya aşık edip

Gece gündüz etrafında

Pır pır

Fır fır döndüren yine Sen

Dereler ırmaklar çaylar

Suyunu senden alıp koşarken Denize

Ekmekler pişip

Aşlar kaynarken tencerelerde

Çayır çimen yeşerirken baharda

Tabloya papatyayı nergisi koyan yine Sen

Erikle kurarsın bahar sofrasını

Elmalar armutlar sararır kızarır dallarda

Portakal mandalinayla kapatırsın sezonu

Senin yokun, yoksulun yokken

Nereden çıktı bu

Senin adına yok’a

Yoksulluğa

Şükür ettirici

Karnı tok

Sırtı pek

Bazı sarıklılar cübbeliler

Senin her şeyin sınırsızken

Herkesten her şeyi çalanlara

Göz yumup

Yoksula

Yoksulluğu şükür ettiriciler

Hani Sen

Bazen sel olup akarken derelere çaylara

Alıp çörü çöpü

Gütürürsün ya denizlere

Baharda yeşerttiğin her şeyi

Güz gelince toplayıp

Gömersin ya toprağa

Gerçekten ya

Gerçekten Sevgili Tanrım

Ne zaman ne zaman

Gömersin bu

Bu

Sen

Sen ile aldatıcıları…

…